Ochrona rybitw w dolinie górnej Wisły

Rybitwa rzeczna oraz czarna są zagrożone w znacznej części swojego europejskiego areału. Dla pierwszego z nich, naturalnymi lęgowiskami są pozbawione wysokiej roślinności wyspy na jeziorach oraz stawach rybnych, piaszczyste i żwirowe łachy w dolinach rzecznych. Rybitwa czarna gniazduje na jeziorach, w dolinach rzecznych z bagienkami i starorzeczami, a także w miejscach, gdzie występują pływające kożuchy roślinności wodnej. Niestety zanik wysp, żwirowisk, starorzeczy w wyniku regulacji rzek, osuszanie terenów bagiennych, zmniejszenie się ilości roślin o liściach pływających w wyniku intensyfikacji gospodarki rybackiej, są przyczynami zmniejszania liczebności tych ptaków. Na terenie doliny górnej Wisły gniazduje corocznie od 350 do 400 par rybitw rzecznych oraz 60 do 80 par rybitw czarnych. W dolinie, największym dla nich zagrożeniem jest zanik dogodnych miejsc do zakładania gniazd. Przyczynami tego są remonty stawów rybnych, związana z tym likwidacja płycizn, zgrupowań roślin o pływających liściach, usuwanie "kożuchów wodnych" oraz niszczenie wynurzonych roślin wodnych. Połowa populacji z doliny, gniazduje na zbiorniku retencyjnym w Goczałkowicach, gdzie duże wahania poziomu wody w okresie lęgowym powoduj ą straty w lęgach.

W celu zwiększenia liczby par lęgowych tych ptaków, przystąpiono do wykonania i zwodowania na stawach rybnych oraz żwirowniach, pływających platform, umożliwiajacych bezpieczne zakładanie gniazd rybitwom. Dzięki nim, wzrośnie docelowo sukces lęgowy, ponieważ osobniki ze zbiornika w Goczałkowicach zostaną odciągnięte na miejsca, gdzie będą mogły efektywnie gniazdować.

Mateusz Ledwoń